![]() |
![]() |
Tiluba Webdesign / december 2008 |
||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
GEZELLIGHEID KENT GEEN TIJD.In de jaren voor en rond 1929 bestond er in het café aan de Huisakkerstraat in Tiggelt van Keeke Adriaensen al heel wat gezelligheid. Zo werd er zondags heel wat tijd versleten met rikken, jokeren en met mooi weer buiten centje tikken. Maar het was een hele onderneming en het had heel wat voeten in de aarde voor het zo ver zou zijn. Op den duur had men toch al zo’n 15 man bij elkaar en konden er spijkers met koppen geslagen gaan worden. Op een soort vergadering waar Adr. Beckers zo’n beetje de leiding had werd er besloten om met een teerfeest te beginnen. Om te teren had men wel geld in kas nodig maar er was zelfs nog geen kas. Dus hoe moest dat nou? In november 1929 was het varken van Pit Frijters vet genoeg zodat de teerdag op 22 november gehouden kon worden en de oprichting van de schietvereniging “Gezelligheid kent geen tijd” een feit zou zijn. Het varken dat bij Pit Frijters geslacht aan de leer hing woog ca. 60 kg. En dat moest nog naar Keeke Adriaensen gebracht worden. Dat transport was nog niet zo eenvoudig want heel Nederland zat midden in de crisisjaren en de naweeën van de eerste wereldoorlog (1914–1918) waren nog duidelijk voelbaar. Zo gingen 5 van de ongeveer 15 nieuwbakken leden in het donker, te voet zonder kruiwagen, want die maakte te veel geluid, naar Pit Frijters in de Beemdstraat Rinus Embregts ( Rien Kiek ) zou het halve varken wel dragen, en de rest stond op de uitkijk want vooral de “grote weg” was een gevaarlijk punt. Met Rien Embregts in hun midden schoot het groepje als een schicht in de nacht de weg over. Door wat nu de Stokbeemd is en de Tiggeltsestraat, wat in die tijd niet meer dan karrensporen waren, kwam men aan bij het clubhuis waar al een tafel klaar stond om het halve varken klein te maken. Van de verkoop van het overschot bleef na de betaling aan Piet Frijters nog geld over, en zo kon er een buks, poeskes en blazoentjes tot 12 punten gekocht worden. Op een zekere keer in 1931 ging Keeke Adriaensen naar de kerk om een mis te betalen. Pastoor Verbunt stelde toen voor om de schuttersvereniging “Gezelligheid kent geen tijd” om te dopen tot een gilde. In die tijd was de wil van de pastoor nog wet en omdat hij ook al een beschermheilige op het oog had werd de nieuwe naam voortaan “Gilde St. Willibrordus”. Dit verhaal is na gesprekken met Jan Jacobs en Cees Daemen, die de oprichting van nabij meegemaakt hebben, opgetekend door secretaris Jo Luteijn ter gelegenheid van het 50 jarige bestaan in 1981. |
|||
Home | De Club | Activiteiten | Foto's | Jubileumboek | Gastenboek | Resultaten | Links | Contact |
||||